Mark Rademaker: Dag 4 Queen Mary & PCH

Vandaag stond de Queen Mary op het programma en als de tijd het toeliet een gedeelte van de Pacific Coast Highway.

De Queen Mary, een zusterschip van de Queen Elizabeth is gebouwd als cruiseschip voor met name de oversteek van Amerika naar Europa. Het kon 8000 personen vervoeren en was uitgerust met alle mogelijke luxe van die tijd (jaren 30). Bekender werd het schip echter door de bijnaam Grey Ghost, omdat ten tijde van WWII de Queen werd ingezet om troepen te vervoeren. Daarvoor werd ze volledig grijs geschilderd. Het meeste aantal passagiers dat ze daarmee vervoer was 16000 op 1 reis…..het dubbele aantal waarvoor het schip was uitgerust. Na haar vaartijd werd het schip gedockt in Long Beach, waar het nu als toeristische attractie en hotel (!) dienst doet.

We hadden de kaart bestudeerd en kwamen al snel tot de conclusie dat het een heeeeeel lang reisje zou worden als we niet over de Interstate zouden gaan. Dus wederom een potje zweten en op goed geluk en vol gas de 5 baans of meer op gestoven. Dat verliep eigenlijk allemaal soepel. Als je er eenmaal opzit rijdt het een stuk makkelijker dan de normale straten, je hoeft niet veel te stoppen, er staan geen auto’s langs de kant waardoor je ineens een baan moet opschuiven. Wel is er ontzettend veel vrachtverkeer, mooie Amerikaanse trucks waar je er bij ons zelden 1 van ziet.

Na een klein half uur hadden we onze bestemming bereikt. Autootje parkeren op de mega parkeerplaats, en toen een kaartje halen om het schip op te mogen. We hebben de selfguided tour gedaan, dus heerlijk ronddwalen waar we zelf naar toe wilden. Het was absoluut niet druk (of komt dat door de enorme grootte van het schip?) dus soms had je het gevoel als verstekeling aan boord te zijn. Ontzettend gaaf! Mark heeft ongeveer een complete geheugenkaart volgeschoten met machinekamer-details (vond ik zelf iets minder souvenir-achtig maar ja) en soms mocht ik ook op de foto. (achteraf bleek waarom: dan kon je de juiste formaten inschatten van het gefotografeerde object……en bedankt!)
Je kon overal in, op en onder. En binnen in het schip waren diverse winkels en restaurantjes. Wat dan weer iets minder is: een ATM (geld uit de muur) in een schip van bijna 100 jaar oud. Na 3 uur rondslenteren en foto’s maken waren we er klaar mee. Byebye Queen Mary! Onvergetelijk.
Even relaxen langs de waterkant, uitkijkend op enorme tankers die voor de kust van Long Beach voor anker liggen. En toen naar de souvenirshop om wat kaartjes te halen (kijk, die konden we downtown dus niet vinden…. J). George, een soort sherrif van de Dukes of Hazzard legde ons met alle plezier uit hoe we op de PCH konden komen. En dat bleek geheel te kloppen. Na wat files en onhandig omrijden (met dank aan enkele auto’s die besloten om maar op elkaar te knallen en 180 graden gedraaid de weg te blokkeren) belanden we bij Santa Monica op de PCH. En er is niets van gelogen, het is een prachtige route om te rijden. Continu uitzicht op de zee, oneindige (rustige) stranden en aan de andere kant de grote villa’s van Malibu die je soms even tevoorschijn ziet komen uit de heuvels.

We hebben een mijl of 30 doorgereden, omgedraaid, een half uurtje aan het strand gepauzeerd en terug richting Santa Monica. Daar konden we het toch niet laten om te stoppen, en de pier op te lopen. Wereldberoemd, vanwege zijn halve pretpark en natuurlijk alle films die er zijn opgenomen. Langs het strand loopt een enorm fiets/wandel/skate-pad en overal zijn mensen aan het sporten. We voelden ons bijna schuldig J. Hier zie je dus gewoon geen dikke Amerikaan….een soort no-go zone voor de hamburger-eter.
Na een uurtje rondkijken, fotootjes maken en zoeken naar een McDonalds (en weer niet gevonden….) hebben we de auto terug naar huis gepakt. Dit keer geen botsingen en moordpartijen dus snel thuis. Een hele mooie dag gehad! Morgen staat shoppen op het programma (ik quote mijn broer: morgen wil ik shoppen!. Kijk, dat kan ik natuurlijk niet negeren )

Esther & Mark