Sunday, August 12, 2007

Vrijdag: de exodus naar Canada

Wekkers die om half 6 afgaan in je vakantie….dat is geen feest! En als je er 22 uur later pas weer toekomt om te gaan slapen…. De reis naar Canada was ontzettend lang. We verlieten San Diego extra vroeg om eventuele files naar LA in te calculeren. Maar die waren er verrassend genoeg bijna niet. Dus om 9 uur waren we op LAX. Ingecheckt, weer door de malle molen van veiligheidschecks (weeeeer schoenen uitdoen) en daarna tijd doden. Half 1 boarden en vertrekken. Allemaal op tijd, in een gezellig klein vliegtuig met heel veel beenruimte. Lekker!!!! In Canada aangekomen begon de ellende. Eerst met de huurauto, wat gedoe met creditcards enz, maar dat werd allemaal opgelost. Onze auto; een fijne Ford Explorer. Een kast van een wagen maar we zijn er erg blij mee (je snapt zo waarom). De ferry van Vancouver naar Nanaimo hadden we niet gereserveerd…….en dat hadden we misschien wel moeten doen. Het was enorm druk en we hebben uiteindelijk 6 uur moeten wachten. Half 7 zat vol. Kwart over 8 hadden we bijna gehaald…we stonden op de laadklep toen een mannetje zei dat we er echt niet meer bij op konden. Foutje van de signalisten beneden……Bedankt! Maar de sfeer was nog redelijk dus we zijn vol goede moed teruggereden en positief gekeken: we zijn nu de eerste die erop mogen! Dat dat pas 4 uur later werd….dat hadden ze er niet bijgezegd. En dan wordt wachten heel vervelend en is een grote comfortabele auto een uitkomst. Inmiddels begon de vermoeidheid aardig toe te slaan en waren we niet heel vrolijk meer. Het vooruitzicht in het donker de weg naar het huis te moeten vinden (en Canada is echt heel donker als je eerst Amerika hebt gedaan) vond ik niet zo prettig. Op de boot hebben we van de twee uur durende reis een uurtje geslapen. Dat gaf weer wat energie voor de laatste loodjes: een uurtje rijden naar onze woning voor de komende 9 dagen. Duncan was makkelijk te vinden, en dankzij een onbeveiligd netwerk en googlemaps konden we ook de route naar het huis uitstippelen en zo stonden we om half 4 ’s nachts voor de deur. De toegangscode klopte nog, snel de koffers uitgeladen, een rondje gedaan, kamers verdeeld en toen gaan slapen…..knetterkapot! Morgen maar eens verkennen waar we terecht zijn gekomen!