Om half 9 zaten we in onze (het moet gezegd) fantastisch comfortabele reisauto. De reis naar Mt Washington zou ongeveer 2,5 uur duren. We rijden in noordelijke richting. Tot Nanaimo (waar we vrijdag met de ferry aankwamen) was het vrij druk. Daarna wordt het Highway 19 en dan kom je in het Canada zoals we dat uit de boeken kennen: eindeloze bossen, bergen, meren en heeeeeeel veel kilometers tot de volgende afrit. Prachtig! Om half 11 waren we op de berg, waar het nog erg rustig was. Bakkie gedaan en toen de stoeltjeslift in naar de top. (mam, deze had jij niet leuk gevonden! Superstijl en hoog….) Maar wat een uitzicht. We hoorden dat we de beste dag tot nu hadden uitgekozen omdat het vooral mistig was geweest. Vandaag: strakblauwe lucht dus je kon op de top 360 graden van het uitzicht genieten. Van de bergen op Vancouver Island zelf tot de hoge besneeuwde toppen van het vaste land van Canada. We hebben veel fotootjes gemaakt maar die zullen jullie niet kunnen laten zien hoe het echt is als je boven staat. Vervolgens met de lift naar beneden, geen feest….vooral niet toen die ineens stil ging hangen. Dat moet af en toe als ze er fietsen ophangen want Mt Washington is een zeer populaire downhill-locatie voor mountainbikers (Maurice en Patrick….iets voor jullie!).
Beneden aangekomen hebben we nog wat rondgekeken en toen de touristische Oceanride genomen terug naar Nanaimo. Erg mooie route door allemaal kustplaatsjes en met kilometers (wel kiezel)strand. En niemand erop, dat is nog eens wat anders dan Skeveningen…. Om een uurtje of zeven waren we thuis. De fietsen klaargezet voor morgen want we gaan een tochtje maken. Vooral Mark ziet het helemaal zitten met een paarse pothelm op zijn hoofd. Ik zorg voor een fotootje….dan staan we weer quitte na mijn oranje tennisbalpak.
