We waren er mentaal op voorbereid, de fietsjes stonden klaar: vandaag een fietstocht over een voormalige spoorlijn (rails zijn natuurlijk weggehaald). De tocht zou 2,5 uur duren en we gingen samen met David en Ron . Als absolute niet-fietser dacht ik (Esther): dat gaat me nog net lukken, mijn laatste spinningles was 2 maanden geleden en dat viel niet tegen….. Het moet gezegd: een werkelijk prachtige tocht dwars door de Canadese bossen, met veel meertjes, hoge bruggen en idyllische watervalletjes. 1 klein minpuntje: het bleek 2,5 uur heen en vervolgens ruim anderhalf uur terug te zijn….de terugweg was grotendeels bergaf met alleen een pittige klim aan het einde. Na 2 uur wist ik al niet meer hoe ik moest zitten, het fietsen zelf ging niet slecht, al waren onze fietsen niet opgewassen tegen continue stuiteren over stenen. Dat was het enige nadeel van de tocht, je moet echt stoppen om rond te kijken. Als je fietst is er maar 1 focus: het stenen pad voor je, niet opletten betekent onderuitgaan. Is gelukkig niet gebeurd. Alles bij elkaar hebben we 50 kilometer afgelegd. Geluncht in een engelse pub aan Lake Cowichan. Wat wel geinig is en ik een volgende keer nog wel wil proberen: Tubing, van die grote binnenbanden van een tractor waar je lekker in kunt hangen en dan het water op. Je kunt hier namelijk een tocht van 3 uur maken over de Cowichan River en ook op die manier van alle mooie natuur genieten. Vooral nu klinkt me dat als muziek in de oren….
Broer had natuurlijk nergens last van, fietste fluitend rond al vond ie 't ook best pittig met zijn fiets zonder enige vering. Na het fietsen nog een ijsje gehaald bij the udder guy, blijft waanzinnig! Geen foto’s van deze dag, op zich jammer maar we zullen m zelf niet snel vergeten!
